باغ و باغبون . . .
یک روز یک باغ آتیش گرفت ... پیش ِ چشمهای باغبون
غنچه ء یاس باز نشده ... پر پر شد از باد خزون
آتیش زبونه می کشید ... نیلی میشد برگ های یاس
چشمهای باغبون میدید ... شکسته شاخه های یاس
میدید گلش از اون روزا ... آروم آروم فدا میشه
روزی یک گلبرگ از تنش ... از شاخه ها جدا میشه
هر روز می اومد باغبون ... کنار ِ یاسش می نشست
گریه میکرد ُ دم به دم ... دست ُ می زد به پشت دست
بلبل های خسته , که دل ... به باغبون داده بودن
از فرط گریه همشون ... از نفس افتاده بودن
یک روز که باغبون میدید ... تموم ِ گل پرپر شده
خشکیده ریخته رو زمین ... گل نگو خاکستر شده
نیمه شب اومد یاسشُ ... با بلبل های سینه چاک
آروم آروم بی سر صدا ... یه گوشه بردش زیره خاک
هیچکس از مزاره یاس ... هیچ اطلاعی نداره
کاشکی که بلبلش بیاد ... سنگ مزار و بزاره
No comments:
Post a Comment